تعدد بالای هلیکوباکتر پیلوری مقاوم به مترونیدازول و کلاریترومایسین در بیوپسی معده تثبیت شده با فرمالین

تعدد بالای هلیکوباکتر پیلوری مقاوم به مترونیدازول و کلاریترومایسین در بیوپسی معده تثبیت شده با فرمالین

چکیده

زمینه: مقاومت هلیکوباکتر پیلوری به کلاریترومایسین و مترونیدازول درسرتاسر جهان رو به افزایش است و منجر به از دست رفتن اثربخشی رژیم های درمانی می شود. هدف ما ارزیابی جهش های مشترک ژن های مقاومت به کلاریترومایسین (A2143G ، A2142G و A2142C) و مترونیدازول (rdxA و frxA) در گونه های H. پیلوری در بیوپسی معده تثبیت شده با فرمالین که درداخل پارافین تعبیه شده می باشد.

مواد و روش ها: تعداد 110 قطعه بافتی از كودكان مشکوک به عفونت هلیکوباکتر پیلوری در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. پس از استخراج DNA ، PCR UreC انجام شد. پرایمرهای اختصاصی و آنزیم های محدود کننده توسط PCR-RFLP برای تجزیه و تحلیل جهش A2143G و A2142G استفاده شد. برای شناسایی A2142C و ارزیابی جهش های مکرر مقاومت به مترونیدازول ، از پرایمرهای اختصاصی و روش PCR استفاده شد.

یافته ها: صد مورد هليكوباكترپيلوري (91٪) با روش PCR انجام شد. از 34 مورد (34٪) مقاومت به کلاریترومایسین 17 (50٪) ، 10 (29٪) و 7 (21٪) به ترتیب دارای A2143G ، A2142G ، A2142C بودند. مقاومت به مترونیدازول 60٪ بود (N = 60).

در توالی rdxA و frxA در سویه های جهش یافته ، جهش بدمعنی (missense) بیشترین فراوانی را داشت (به ترتیب 60 و 57 درصد) ونیز تفاوت هایی در جهش های تغییرچارچوب(frameshift) و بی معنی(non-sense) وجود داشت (P <0.001).

نتیجه گیری: میزان مقاومت به کلاریترومایسین بالا بود و بیشترین درصد جهش از A2143G بود. PCR-RFLP به طور مستقیم با بیوپسی معده تثبیت شده با فرمالین مورد استفاده قرار گرفت ، بنابراین  ازروش های وقت گیر مبتنی بر کشت اجتناب کرد. ایزوله هاییی که مقاومت گسترده ای داشتند عمدتاً با جهش هر دو ژن rdxA و frxA همراه بودند.