اهداف: این مطالعه با هدف توصیف ماهیت و الگوی مقاومت ضد میکروبی عوامل ایجاد کننده مننژیت باکتریایی در کودکان مراجعه کننده به بیمارستان مرکز طبی کودکان (CMC) ، تهران ، ایران انجام شد.
روش اجرا: این مطالعه گذشته نگر در بیمارستان مرکز طبی کودکان طی یک دوره شش ساله از سال 2011 تا 2016 انجام شد. اطلاعات میکروبیولوژیک بیماران با تشخیص مننژیت باکتریایی جمع آوری و داده های زیر بدست آمد: سن بیماران ، جنس ، بخش بیمارستان ، نتایج CSF و کشت خون و مشخصات حساسیت به آنتی بیوتیک ارگانیسم های جدا شده.
یافته ها: در مجموع 118 بیمار مبتلا به مننژیت باکتریایی در بیمارستان مرکز طبی کودکان بستری شدند. شصت و دو درصد (n=73) بیماران مذکر بودند. میانه سنی بیماران ده ماه بود (: IQR 2 ماه تا 2 سال) و اکثریت آنها (n=92, 80%) کمتر از دو سال بودند. بیشترین تعداد بیماران (47n=، 40 درصد) در بخش جراحی بستری شدند. استرپتوکوکوس اپیدرمیدیس شایع ترین باکتری جدا شده بود (n=27/127, 21%) ، و پس از آن کلبسیلا پنومونیه (n=20/127, 16%) و استافیلوکوکوس اورئوس (n=16/127, 12.5%) قرار داشتند. کشت خون در 28٪ بیماران ((n=33/118) مثبت بود. آمپی سیلین-سولباکتام و ایمی پنم موثرترین آنتی بیوتیک در برابر باکتریهای گرم منفی جدا شده از کشت CSF بودند. در مورد ارگانیسم های گرم مثبت ، آمپی سیلین سولباکتام ، ونکومایسین و لینزولید بهترین گزینه ها بودند. ایمی پنم فعال ترین داروی ضد پاتوژن های گرم منفی بود. همچنین ، آمپی سیلین و ونکومایسین بهترین تأثیر را روی باکتریهای گرم مثبت جدا شده از کشت خون داشتند.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اطلاعات ارزشمندی در مورد پروفایل مقاومت آنتی بیوتیکی عوامل اتیولوژیک مننژیت دوران کودکی فراهم می کند که می تواند برای تجویز درمانهای موثرتر مورد استفاده قرار گیرد.
ارگانیسم های مسبب مننژیت باکتریایی و پروفایل های مقاومت آنتی باکتریایی آنها در کودکان ایرانی در سالهای 2011-2016

31
اردیبهشت