ارگانیسم های مسبب مننژیت باکتریایی و پروفایل های مقاومت آنتی باکتریایی آنها در کودکان ایرانی در سالهای 2011-2016

اهداف: این مطالعه با هدف توصیف ماهیت و الگوی مقاومت ضد میکروبی عوامل ایجاد کننده مننژیت باکتریایی در کودکان مراجعه کننده به بیمارستان مرکز طبی کودکان (CMC) ، تهران ، ایران انجام شد.
روش اجرا: این مطالعه گذشته نگر در بیمارستان مرکز طبی کودکان طی یک دوره شش ساله از سال 2011 تا 2016 انجام شد. اطلاعات میکروبیولوژیک بیماران با تشخیص مننژیت باکتریایی جمع آوری و داده های زیر بدست آمد: سن بیماران ، جنس ، بخش بیمارستان ، نتایج CSF و کشت خون و مشخصات حساسیت به آنتی بیوتیک ارگانیسم های جدا شده.
یافته ها: در مجموع 118 بیمار مبتلا به مننژیت باکتریایی در بیمارستان مرکز طبی کودکان بستری شدند. شصت و دو درصد (n=73) بیماران مذکر بودند. میانه سنی بیماران ده ماه بود (: IQR 2 ماه تا 2 سال) و اکثریت آنها (n=92, 80%) کمتر از دو سال بودند. بیشترین تعداد بیماران (47n=، 40 درصد) در بخش جراحی بستری شدند. استرپتوکوکوس اپیدرمیدیس شایع ترین باکتری جدا شده بود (n=27/127, 21%) ، و پس از آن کلبسیلا پنومونیه (n=20/127, 16%) و استافیلوکوکوس اورئوس (n=16/127, 12.5%) قرار داشتند. کشت خون در 28٪ بیماران ((n=33/118) مثبت بود. آمپی سیلین-سولباکتام و ایمی پنم موثرترین آنتی بیوتیک در برابر باکتریهای گرم منفی جدا شده از کشت CSF بودند. در مورد ارگانیسم های گرم مثبت ، آمپی سیلین سولباکتام ، ونکومایسین و لینزولید بهترین گزینه ها بودند. ایمی پنم فعال ترین داروی ضد پاتوژن های گرم منفی بود. همچنین ، آمپی سیلین و ونکومایسین بهترین تأثیر را روی باکتریهای گرم مثبت جدا شده از کشت خون داشتند.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اطلاعات ارزشمندی در مورد پروفایل مقاومت آنتی بیوتیکی عوامل اتیولوژیک مننژیت دوران کودکی فراهم می کند که می تواند برای تجویز درمانهای موثرتر مورد استفاده قرار گیرد.