چکیده
اهداف: افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی هلیکوباکتر پیلوری یک نگرانی جهانی است و با شکست درمان مرتبط است. هدف از انجام این مطالعه بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی هلیکوباکتر پیلوری به آنتی بیوتیک های متفاوتی مانند آموکسی سیلین، اریترومایسین، سیپروفلوکساسین، فورازولیدون، تتراسایکلین، مترونیدازول و کلاریترومایسین بوده است.به علاوه تشخیص موتاسیون A2143G در نمونه های مقاوم به کلاریترومایسین با استفاده از روش real-time PCR صورت گرفت.
روشها: 90 بیمار با علائم گوارشی فوقانی در این مطالعه وارد شدند. هلیکوباکتر پیلوری از 32 نمونه جداسازی شد و درصد مقاومت این سویه ها به آموکسی سیلین، اریترومایسین، سیپروفلوکساسین، فورازولیدون و تتراسایکلین با استفاده از روش دیسک آگار دیفیوژن ارزیابی شد. سطح مقاومت به کلاریترومایسین و مترونیدازول با استفاده از روش آگار دایلوشن تعیین شد. حضور موتاسیون نقطه ای A2143G در نمونه های مقاوم به کلاریترومایسین با استفاده از تکنیک real-time PCR بررسی شد.
نتایج: درصد مقاومت به آموکسی سیلین،ارینرومایسین، سیپروفلوکساسین، فورازولیدون، تتراسایکلین، مترونیدازول و کلاریترومایسین به ترتیب 35%، 50%، 37.5%، 62.5%، 25% ، 62.5% و 22 % بود. موتاسیون نقطه ای A2143G در 71 درصد نمونه های مقاوم به کلاریترومایسین (5 از 7) شناسایی شد.
نتیجه گیری: شیوع مقاومت هلیکوباکترپیلوری به مترونیدازول، سیپروفلوکساسین، اریترومایسین، آموکسی سیلین و فورازولیدون در ایران بالاست. تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی نفش مهمی در انتخاب رژیم درمانی ضد هلیکوباکتر پیلوری بازی می کند.
آنتی بیوتیکی سویه های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از کودکان ایرانی: فراوانی بالای موتاسیون نقطه ای A2143G مرتبط با مقاومت کلاریترومایسین

31
اردیبهشت